30.12.2009

Yok OLUN!

Bugün bir şeyler çizittirmekti aklımdaki ancak son bir haftadır canım çıktı. Akşamlardan sabahlara deli gibi bağırıp çağırarak, şiş gözlerle gezerek ve Bozo'mu gördüğüm anda sinir boşalması yaşayarak geçiriyordum. Bir kişi bile ne olduğunu sormadı. Bir kişi bile beni hafta boyunca merak etmedi, hala içim buruk tüm bir haftam boyunca yaşadığım olaylara...
Çok bir şey istediğim yok. Gün geçirmek istemediğimden geç uyanıyordum, kafamı boşaltıyordum ancak her sabah gözlerimi açamıyordum. Ya yanıyor ya da şiş oluyorlardı, evet ben bazen uyanmayı hiç istemiyorum.
Bir kaç yıl önceki gibi nefret etmemeyi yaşam felsefesi olarak tekrar kabul etmeli ancak bazı kimseleri hayatımdan çıkarmalıyım. Aslında her şeyi, herkesi çıkarabilmeliyim.
Maalesef içimdeki çıkar isteği, mantık ve melankoli beni engelliyor. Melankoli tam kelime değil. Ancak şu açıdan bakarsak içimde bir duygu bütünlüğü hiç yok.
Bu sene, yılbaşından nefret ediyorum. Aslında etmiyorum ancak pek hoşlandığım da söylenemez.
Dürüst olmak gerekirse, sadece hepimizi silmek istiyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kafamdaki taç var olduğu sürece...Yazsana?