Küçük bir hamamböceği gibiyim. Eğer kalıtım yönünden bakarsak dünya ile beraber yaşlanıyorum. Zayıf yönüm ise -tabii kilo olarak değil-, güçsüzüm -ağırlık çalışmadan vs. bahsetmiyorum-, kendi halinde bir yaratığım. Astigmatım ve miyopum var. Gözlük takmıyorum. Yazdıklarımı bile okuyamıyorum. Şanslıyım yani...
Ben bahar çocuğuymuşum... Ne zaman Güneş'ten Doğa'ya bir ''Uyan!'' emri gelse nazikçe, ben de uyanıyorum o kara günlerdeki soğuk uykumdan. Ben de nefes almaya, çiçek açmaya başlıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Kafamdaki taç var olduğu sürece...Yazsana?