Kadere Degil, Kedere Inaniyorum

Butun esyalari gitti. Acaba kim gonderdi onlari tek tek? O kimden neden hic korkmuyorum? Herseyi teker gonderildi. Hicbir aninin yerini tutamaz ama tum esyalar gitti. Gondermeye de devam edecegi kadar ki hirsla gosteriyor O, bunlari bana... O bizden mi diye sorgulamaya hakkim yok ama O'nun yargilamaya var. Herkesin dili pabuc kadar. Nasil da kiskanc! Baslatma simdi, demek ayip ama hep ben ozru olanim. Bencil O. Ben gene yapayalnizim. Ne guvendigim dostlarla dolu cevrem ne de yalancilarla. Donup dolasip gidecegim yer ayni. Aitligi de ben kabul etmiyorum; kimse kimsenin olamaz ama bu sekilde yasiyoruz. Kadere inanmam ama kaderciler. Nasil bir yerdenim ben? Nasil bir topraktanim? Topraksizim. Ihtiyacsiz bir zavalli ihtiyar olacagim. Ya da aslinda olmayacagim. Ben de bir diger O, gibi hic yaslanmayacagim sanki... Bize bizzat dogunca dilenenin aksine... Ya ben ya da es olmayacak. Eger bu ongordugum yolda yurumezsem. Yazarken yazinin nereye goturecegi bilinmediginden hicbir ... Bosuna konusuyorum. Daha da kotusun sen, bazen. O kadar da degilsin aslinda ama bana surekli zarar veriyorsun; benim sana iki katiyla donecegimi bile bile... Disarida gosteremedigin cesareti bana gosteriyorsun. Harika!