Generation X

Selam!
Yavaş geçen birkaç günün ardından buradayım.
Klavyemi özlemişim demek parmaklarımdan akıyor ve şu sanal dünyaya doğru bir yolculuk yapıyor. Benim de kafam dolu. Asıl düşündüğüm şey şu: Ben ve diğer insanlar neden bir arada yaşıyoruz?
Yalnızlıktan mı korkuyoruz, yoksa sadece korunmaya mı ihtiyacımız var?
Ya da birlikten kuvvet, kolaylık ve peşkeş doğacağı için mi?
Aklıma "Özal Gençliği" diye kınadığımız, heba olmuş ya da olmak üzere olan hayatlar geliyor. Bir de şu düşüncelerini savunduğu için içeri atılan insanlar... En fazla amatörler yanıyor aslında. Arkasında koca koca dergiler, yayınevleri, medya çalışanları, hukuk ve belki de arkasında kocaman büyük demirli yapıları olanlara kıyasla. Onlar hep kurtuluyor. Oturdukları sandalye bizler, duvarlar ise kapitalizm. Hep arkasında. Bizler ise hep ayaklarının altında...
Yaşamın değerini bilen, küçük arta kalan zamanlara isim takmayan, mutlu ama aynı derecede de bilinçli insanlar olsa...
Herkes özgürce düşüncesini barışçıl yollarla dile getirse...
Hepimiz bunu istemez miyiz?
Teröre eğilimli, benliğini arayan, tüketim çılgını, intihara ve uyuşturucuya bir adım geride olan canlılar olmasak...
Ne eksilir ki?
Hiçbir şey olmaz. Hepimizin farklı yollarla anlatmak istediği sadece bu değil mi?
Neden kavga edelim?