Tick-Tock

Geleli bir saat olmadı ancak düzenimi bozalı, düzenimi değiştireli sanki saatlardir burdaymış gibi davranarak bir gece daha huzurumu bozdu. Bana O'nun yanındayken bağırdı. Ruh hastası diye çıkışınca daha da bağırdı. Ve gene bir şeyleri fark ettim: Bizleri çocukluktan çıkaran asıl neden anneler. Çocuklukla ilgili tüm bağlarımız, anılarımız onlara saçma ve gereksiz geliyor. Kendisine bu kötülüğü gene annesi ya da başka bir güçlü kadın modeli onlara böyle olunmalıymış gibi geliyor -ve bum!
Keşke bıraksalar bizleri... Küçük kağıtlarımız, eskiden karaladığımız defterlerimiz, kenarda köşede kalmış çizgilerimizle biz gerçekten mutluyuz! Zaten kendin bir gün işe yaramadığını düşünüp atacaksın. Neden içimdeki mutluluğu öldürüyorsun? Küçük sevinçlerime ortak olmak yerine hep mutsuzluğu görüp böyle devam edeceğimi düşünüyorsun? Hep gülenlerin içinde acı taşıyan kişiler olduğu söyleniyor zaten...
Bir çocuğun sorumluluğunu almak ve onu bir çok hata yaparak büyütmek ne korkunç şey! Gerçekten ileride dün dediğim gibi ''kim'' olduğumu bulamadan adım atmak istemiyorum. Emeklemekten memnunum, çırak olarak yeni başladım, usta olmama da çok var ve ben emeklemeyi bırakmayı hiç istemiyorum. Hayal kurmadan bir günüm bile geçmesin... Gözlerimdekini hiç yitirmeyeyim!..